De Amerikaanse klassieke muziek was lange tijd een onderwerp van discussie over esthetiek en inhoud. Nooit was de tegenstelling tussen de Europese oude wereld en het Amerikaanse nieuwe wereldbeeld zo prikkelend als in de negentiende eeuw. De illusie dat alleen Europa artistieke knowhow bezat, bleef lange tijd overeind; wilde je het als Amerikaanse kunstenaar maken, dan was een trip naar Europa onontbeerlijk.

Voor Amerikaanse componisten en muzikanten opende een opleiding aan de conservatoria van Leipzig of Parijs veel deuren. Niet veel later zou deze Europese scholing zich concentreren rond één persoon: de Franse componiste Nadia Boulanger. Vrijwel de hele Amerikaanse componistenwereld, van Aaron Copland, over Gershwin tot Philip Glass, kreeg van Nadia Boulanger les in harmonie en contrapunt.

De wijdheid van Aaron Coplands (1990-1990) muzikale textuur wordt vaak vergeleken met het uitgestrekte Amerikaanse landschap. Quiet City beeldt de serene nachtelijke sfeer uit van de sluimerende stad New York, aanroepen door improvisatorische trompetklanken en met de Engelse Hoorn als voorstelling van een dakloze man. Samuel Barbers (1910-1981) werk bezit een elegantie en gesofisticeerde stijl die bijna Europees aandoet. Evenwel zijn de kracht en inventiviteit in zijn schrijfstijl, de wijdheid van de muzikale textuur en de smachtende expressie, zoals duidelijk voelbaar in het Adagio voor strijkers, door en door Amerikaans. Net zoals haar naam doet vermoeden, wiegt de Lullaby van George Gershwin (1898-1937) zachtjes en bijna hypnotiserend heen en weer. De kleurrijke harmonieën en gesyncopeerde ritmes doen wat bluesy aan en doen denken aan een ragtime.

programma

A. COPLAND | Quiet City

A. COPLAND | Two pieces for String Orchestra

A. COPLAND | Clarinet Concerto

S. BARBER | Adagio for Strings

S. BARBER | Serenade 

G. GERSHWIN | Lullaby 

G. GERSHWIN | Porgy & Bess (selectie) 

Meer info en tickets via CC Hasselt